Al vroeg in het seizoen, als je zelf nog maar amper tijd hebt gehad om even in de zon te zitten, verschijnen er al mensen met een haast oranje huidskleur. Te veel in de zon gezeten. Je schijnt die kleur trouwens ook te krijgen van het eten van veel wortels. Maar we nemen het risico maar, want deze soep is té lekker om niet te eten.
Sommige gerechten eet je niet of nauwelijks in de winter. Tzatziki is zo'n gerecht, maar nu we weer lange dagen hebben en af en toe zelfs willen picknicken komt de Griekse yoghurtdip weer op tafel. Zo klaar trouwens.
Hoe een tweet over eetbare acaciabloemen leidde tot enkele liters bloemensiroop in mijn koelkast, vlierbloesementhousiasme bij buren en familie (en siroop in hun koelkasten) en een shoppingexpeditie naar de Blokker voor mooie beugelflesjes om die siroop in te bewaren.
Laatst lunchte ik bij een Italiaans restaurant waar een spelfout in de naam zat. Op de kaart wisselden klassiekers als broodjes caprese en carpaccio zich af met kroketten en Mexicaanse specialiteiten. Ik vreesde het ergste, bestelde een piadina met gorgonzola en hield mijn hart vast.
Raapstelen hebben de neiging als je ze verwarmt flink te slinken en dus te verdwijnen. Maar in deze lentestamppot zijn ze nadrukkelijk aanwezig. Lekkere comfort food.
Clafoutis is een zoetige taart van een zacht, eierig beslag, vaak met kersen of pruimen. Maar ook hartig is het een succes: het kost een uurtje, maar ondertussen kun je makkelijk de was doen of een soap kijken. En lekker dat het is!
Wanneer je begint met het maken van bento's, zul je merken dat het hebben van een goede voorraad enorm handig is. Hoe leuk het ook is, dat inpakken van je lunch, weinig mensen staan er twee uur eerder voor op.
Spaghetti aglio, olio e peperoncino is Italiaans voor spaghetti met knoflook, olijfolie en een pepertje. En meer is het ook niet. Je draait het in een vloek en een zucht in elkaar en het smaakt hemels, zeker als je het bestrooit met versgeraspte Italiaanse harde kaas.
Na het grondig besturen van zo ongeveer elk moussaka recept dat er op aarde bestaat, kwam ik op een eigen variant. Ik gebruik zowel quorn als puy linzen, want met enkel puy linzen leek het me te droog worden. Er zijn varianten met witte wijn, droge wijn en een toplaag van bechamel met eiwit, eidooier of hele eieren. En dan zijn er nog mensen die de toplaag niet met bechamel maken maar met Griekse yoghurt.
Met Pasen eet je een ei. Of twee. Of drie. Of drie eierdooiers. Dat wil zeggen, die gaan in de saus. En die saus gaat weer bij de asperges.
Heb je zin om ons team te versterken? Wij zijn op zoek naar nieuwe culinaire redacteuren, gastredacteuren en restaurantgidsredacteuren.. Ben je geïnteresseerd? Lees hier verder!
